නිවැරදි ධර්මය සැමදා විද්‍යමාන නොවේ..... අධර්මයෙන් එය වැසීයමින් පවතී......
වාරියපොල, කනත්තේ වැව, කොළඹගම
අපේ බෞද්ධයන් ගෙදර මලක්, පහනක් පූජා කළත් ප්‍රාර්ථනාවක් කරනවා. ඒක අපේ සිංහල බෞද්ධයන් හුරුපුරුදු වුණු දෙයක්. බොහෝ දෙනාගේ ප්‍රාර්ථනාව වන්නේ.
මේ කළා වූ පින්කමේ බලයෙන් අසත්පුරුෂ ඇසුරක් නොලැබේවා. නිවන් දක්නා ජාති දක්වා කල්‍යාණ මිත්‍ර සත්පුරුෂ ඇසුරම ලැබේවා.
පුංචි දරුවන් පවා කටපාඩමින් සිදු කරන්නේ එබඳු ප්‍රාර්ථනාවක්. නමුත් ඕනෑම පින්කමකින් අනතුරුව ප්‍රාර්ථනා කළත්, නොකළත්, කළ කුසලයේ විපාක සැප විපාක වශයෙන් සංසාරය පුරාවට ම ලැබෙනවා.
අසංඛ්‍ය කල්ප ලක්ෂයක් දානාදී පාරමිතා පිරූ බෝසතාණන් වහන්සේගේ ඒකායන ප්‍රාර්ථනය වුණේත් මේ පින් බලයෙන් ලොව්තුරා බුදු බව ලැබේවා යන්නයි.
බෞද්ධයන්ගේ ප්‍රාර්ථනාව වන්නේත් මේ කළ පින් බලයෙන් සංසාර දුකින් එතෙර වී නිවන් දකින්නට ලැබේවා යන්නයි.
නමුත් නිවන ප්‍රාර්ථනා කළාට ලැබෙන දෙයක් නෙමෙයි. වඩන්නට අවශ්‍ය ධර්මතාවක්. සිතින්, කයින්, වචනයෙන් සිදුකරන්නා වූ කුදු මහත් පින්කම්වල දී යහපත් ප්‍රාර්ථනාවක් සිදුකිරීම උතුම්ම දෙයක් හැටියට සලකනවා. එනිසා බෞද්ධයෝ ප්‍රාර්ථනාවක් කළ යුතුයි. එහි වරදක් නැහැ. නමුත් තමන් කරන ප්‍රාර්ථනාව යහපත් දෙයක් වෙන්නට ඕනෑ.
තථාගතයන් වහන්සේ නොකළ යුතු බව සඳහන් කරමින් අධාර්මික වෙළඳාම් පහක් දේශනා කළා. ඒවා අධාර්මික ධනෝපායන මාර්ග. ඒ තුළින් උපයා සපයා ගන්නා ධනය ධාර්මික නැති බව අපි දන්නවා. එම වෙළඳාම් පහ තුළ එක් වෙළදාමක් හෝ සිදුකරමින් උපයා සපයා ගන්නා අධාර්මික සම්පත් තුළින් සිදුකරන්නා වූ පින්කමක් අවසානයේ ප්‍රාර්ථනාවක් කළාට ඵලක් නැහැ.
දානයක් දෙනවා නම් දානය දෙන දායකයාගේ හෝ පුද්ගලයාගේ සිත ලෝබ, දෝස, මෝහ ආදී අකුසල චෛතසිකයන්ගෙන් තොර වූ පිරිසුදු සිතක් විය යුතුයි.
දානය පූජා කිරීමට යොදා ගන්නා දාන වස්තුව ධාර්මිකව හම්බ කළ දෙයක් විය යුතුයි.
එම දාන වස්තුව ලබන ප්‍රතිග්‍රාහකයා ගුණවන්ත විය යුතුයි. එම කාරණා තුන එකතු වුණා ම එම පින්කම අංග සම්පූර්ණ පින්කමක් වෙනවා. එවැනි පින්කමක් අවසානයේ යහපත් ප්‍රාර්ථනාවක් කළ හැකියි. මේ කළ පින්කමේ බලයෙන් සසර වාසනා තුරු සා පිපාසා දුකක්, නරක, තිරිසන්, පේ‍්‍රත ලෝක සතර අපාය ආදී දුකක් නොවී නිවන් සැපයම ලැබේවා කියන ප්‍රාර්ථනය ඉතාම යහපත්. එය ප්‍රාර්ථනා නොකළත් නිවන අරමුණු කරගෙන ම සිදුකරන කුසල කර්මයක්.
අපි හැම කෙනෙක් තුළම ප්‍රාර්ථනාවක් තිබිය යුතු බවට මම හිතනවා. ඇතැම් අය බුදු බව ලැබේවා කියලා ප්‍රාර්ථනා කරනවා. තවත් සමහරු පසේ බුදු බව ලැබේවා කියලා ප්‍රාර්ථනා කරනවා. ඒ වගේ ප්‍රාර්ථනාවක් කරන්න අපිට හිතන්නවත් බැහැ.
මේ සිදු කර ගත්තා වූ පින් බලයෙන් මාර්ගඵල බෝධියකින් නිවන් අවබෝධ වේවා යනුවෙන් ප්‍රාර්ථනා කරනවා නම් හොඳයි. ඒ ආකාරයට පින්කමක් අවසානයේ ප්‍රාර්ථනාවක් කිරීම ඉතාම හොඳයි. ප්‍රාර්ථනාවක් අරමුණුූ කර ගෙනමයි පින්කමක් කෙරෙන්නේ. ප්‍රාර්ථනාවක් කිරීමට අමතක වුණා කියලා පින්කම අපතේ යන්නේ නැහැ. සසර පුරා සැප විපාක දීමට හේතුවෙනවා. අපි පින්කම් කරන්නේ සසරේ රැඳි රැඳී සිටින්න නෙමෙයි. ස්වාමින් වහන්සේ වුණත් පින් වාක්‍ය දේශනා කරන අවස්ථාවල ප්‍රාර්ථනාවක් කරනවා.
මෛත්‍රී බුද්ධ ශාසනය තෙක්, කල්ප ගණන් සංසාරයේ සැරිසරන්නේ නැතිව ගෞතම බුද්ධ ශාසනය තුළම ධර්මය අවබෝධ කරගෙන සතර අපා දුකෙන් එතෙරව නිවන් අවබෝධ වෙන්නට මේ පින පාරමිතාවක් වෙන්න කියලා අධිෂ්ඨාන කර ගන්න ඕනෑ. මේ පිළිබඳ කරුණු සඳහන් වෙන එක්තරා කතා පුවතක් සඳහන් කරන්න පුළුවන්. එම කතා පුවතට අනුව එක්තරා රාජ දූතයෙක් තමන්ට පැවරී තිබුණූ රාජකාරී කටයුත්තක් වෙනුවෙන් ගම්මානයකට ඇවිදගෙන යනවා. ඒ ගම කිවුල් ගමක්. ඒ කියන්නේ ධීවර රැකියාව කරන අසරණ මිනිසුන් ජීවත්වන ගමක්. රාජ දූතයා පිළිබඳ පැහැදුණු ගමේ මිනිස්සු ඔහුට හොඳින් සංග්‍රහ කළා. මේ අපේ මහවාසල රජතුමාගේ දූතයෙක් බවට ප්‍රකාශ කරමින් ඔහුට නවාතැන් පහසුකම් පවා සපයා දීමට ඔවුන් කටයුතු කළා.
රාජදූතයා පැමිණි රාජකාරිය හොඳින් සිදුකර ගෙන යෑමට අවශ්‍ය පරිසරය හොඳින් පිළියෙළ කර දුන්නා. දවසක් දහවල් වන විට රාජදූතයාට ඉවසා ගන්න බැරි කුසගින්නක් දැනුණා. ගම්මුන්ට කතා කළ ඔහු කාරණාව දන්වා දහවල් ආහාරය පිළියෙළ කර දෙන ලෙසට දන්වා සිටියා. ඇල් සහලේ බත් සමඟ කුකුළුමස් ව්‍යාංජනයක් පිසදීමට ගම්මු කටයුතු කළා. ඇල් හාලෙන් පිසූ බත් නිසා පළාතම ප්‍රණීත සුවඳක් හමනවා. අධික කුසගින්නෙන් පෙළුණු එක්තරා බැල්ලියකට දැණුන මස් සුවඳ නිසා රාජ දූතයා ආහාර ගන්න ස්ථානයට පැමිණියා. ඒ අවස්ථාවේ ඔහු බොහෝ සේ කෝප වුණා. කෝපයෙන් පුපුරාගිය රාජ දූතයා බැල්ලට පහරක් එල්ලකිරීමේ අදහසින් මුගුරක් සොයා ගියත්, එම උත්සාහය අසාර්ථක වුණ නිසාම තමා ආහාරයට ගැනීමට සිටි බත් පිඟානෙන් බැල්ලියට පහරක් එල්ල කිරීමට පෙළඹුණා.
අධික කුසගින්නකින් පෙළුණු බැල්ලිය ඒ අවස්ථාවේ තැන තැන විසිරී ගිය බත් පිඟානෙන් කුස පුරවා ගෙන එම ස්ථානයෙන් ඉවත් වුණා. රාජදූතයා නැවතත් ආහාර ගැනීමට පටන් ගත්තා. ඔහු කන බත් සුවඳයි වගේම රසයි. ප්‍රණීතයි. එවැනි ආහාරයකින් බැල්ලිය කුස පුරවා ගැනීම පිළිබඳ දූතයා අපමණ සතුටට පත් වුණා. එම කෑම තමා කැමැත්තෙන් ලබා නොදුන්නත්, බත් පිඟානෙන් බැල්ලියට දමා ගැසුවත් එවැනි ප්‍රණීත ආහාරයකින් බැල්ලිය කුස පුරවා ගැනීම පිළිබඳ දූතයා අපමණ සතුටට පත් වුණා.
තමා කේන්තියෙන් බත් පිඟානෙන් ගැසුවත් තමා යහපත් ක්‍රියාවක් කළ බවට සිතිවිල්ලක් ඔහු තුළ ඇති වුණා. එය දානයක් නොවුණත්, ප්‍රාර්ථනාවක් නොකළත්, තමන් කළ දෙයකින් බැල්ලියට යහපතක් සිදුවුණ නිසා යහපත් සිතිවිල්ල ඔහුට සංසාරය පුරාවට ම සැප විපාක ගෙන දීමට හේතු වුණ බව බණ පොතේ සඳහන් වෙනවා.
ඒ වගේම ඔහු නැවතත් මනුෂ්‍ය ආත්මභාවයක් ලබා පැවිදි ජීවිතයකට එළඹෙනවා. ඒ බැමිණිටියා සාගතය පැවැති කාලයේ දී. එම සාගතයෙන් පෙළුණ ජනතාව ගම් බිම් අතැර දමා වෙනත් පළාතකට යන නිසා ස්වාමින් වහන්සේටත් එම ගමනට ආරාධනා කළා. සාගතය නිස දානය පවා ලබා ගැනීම අපහසු නිසා දුර පළාතකට යාමට ආරාධනා කළත් ස්වාමින් වහන්සේ එම ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප කරමින් තමන් වහන්සේ ආරාමයේ වතාවත් කරගෙන වැඩ සිටින බව ගම්වැසියන්ට දන්වූවා.
ස්වාමින් වහන්සේ පාත්‍රය රැගෙන පිණ්ඩපාතයට වැඩම කළත් උන්වහන්සේට දානය නොලැබෙන බව දන්නවා. එයට හේතුව සාගතය නිසා සියලු දෙනාම ඒ පළාතෙන් ඉවත්වීමයි. එම අවස්ථාවේ එම ආරාමයේ සිටි වෘක්ෂ දේවතාවෙක් උන්වහන්සේට පිණ්ඩපාත දානය ලබා දෙන ලෙස පොරොන්දු වෙමින් වසර 12ක් පුරාවට ම දානය පූජා කිරීමට කටයුතු කළ බව සඳහන් වෙනවා.
මේ තරම් දරුණු සාගතයක් තිබෙන අවස්ථාවක දානය ලැබෙන්න තරම් තමන් වහන්සේ සංසාරයේ සිදු කරල තිබෙන පින්කම් පිළිබඳ එම දේවතාවාගෙන් විමසූවිට බුදු, පසේබුදු, මහරහතන් වහන්සේට දානයක් ලබා දී තිබනෙවා නම්, එම ස්වභාවය දෙව්දුවට නොපෙනෙන බවත් එක්තරා කාලයක ගම්මානයකට ගිය අවස්ථාවේ කෝපාවිෂ්ටව හෝ බැල්ලියකට ලබා දී තිබූ රසවත් ආහාර වේලක් පිළිබඳව තමන් අපමණ සතුටට පත්වූ නිසා එම පින සංසාරය පුරාවට ම සැප විපාක ලබා දෙන බවත් ප්‍රකාශ කර තිබෙනවා.
එනිසා ප්‍රාර්ථනාවක් කළත්, නොකළත් සංසාරය පුරාවට ම යහපත් විපාක ලැබෙන බව අපට පැහැදිලියි.
බෞද්ධයන් තමා කරන පින්කම්වලට ප්‍රාර්ථනාවක් ඇති කර ගැනීම ඉතාම සුදුසුයි. එම ප්‍රාර්ථනාව සංසාරයේ රැඳෙන ප්‍රාර්ථනාවක් නොවී, සතර අපා දුකින් මිදී මේ සංසාරයෙන් එතෙර වේවා කියන උතුම් ප්‍රාර්ථනාව නොකළත් යහපත් විපාකයේ ප්‍රතිඵල ලැබෙන බව මේ කතාව තුළින් පැහැදිලි වෙනවා.
